Mity na temat weganizmu - zebrane w całość z mojego fb i systematycznie uzupełniane :)

1. Wegańskie jedzenie jest bez smaku
Wszystko co tak naprawdę nadaje smak naszemu jedzeniu to zioła i przyprawy. Spróbuj zjeść kawałek mięsa bez soli, pieprzu. Przecież wiesz, że nie da się czegoś takiego zjeść! Czasem, jak z każdą potrawą, błędem może być zbyt długie lub krótkie gotowanie, zły dobór obróbki cieplnej, zły dobór składników. Tofu nie ma smaku? to prawda! ale ile stwarza to możliwości, żeby nadać mu pożądany przez nas smak.

 2. Krowy dają mleko, bo to przecież krowy
Dalej spotykam się z opinią, że krowa daje mleko, bo to krowa! i tyle.
Krowa daje mleko podobnie jak pies, kot, człowiek po to, żeby wykarmić swoje dziecko. W tych wszystkich fermach mlecznych, z których w większości pochodzi mleko, trafiające na półki sklepowe, krowy są regularnie zapładniane. Tuż po urodzeniu krowie dziecko zabierane jest matce. Mleko przeznaczone do wykarmienia młodego, trafia na sklepowe półki...

Hm... Ale przecież inne dorosłe ssaki nie piją mleka i to jeszcze od osobnika obcego gatunku! Tak, tak. Wczoraj przeczytałam pod tego typu argumentem - I co z tego? Przecież inne ssaki nie grają też w siatkówkę i nie używają też komputerów.
Zostawiam do przemyślenia popijając kawę z mlekiem ryżowym, bo słów już brak.

 3. Weganizm jest drogi
To chyba zarzut, który słyszę najczęściej. Sam musisz przyznać, że to pojęcie względne. Ma rację ten, kogo zadawala ser "seropodobny", jajka "trójki", parówki o znikomej zawartości mięsa czy mielonka z puszki... Ok, brzmi strasznie? Ale właśnie tacy konsumenci mają najwięcej do powiedzenia. Jeśli chcesz lepiej zjeść, dobrze wiesz, że musisz wydać parę złotych więcej. Kiedy jadłam wszystko, zawsze zwracałam uwagę na skład produktów.
Może to mało przekonujący argument, ale odkąd jemy roślinnie, wydaję mniej pieniędzy na jedzenie.
Swoją drogą jeśli chcę to na jedzenie potrafię wydać dużo, ale nie muszę...
Ok, mogłabym wydawać więcej gdybym codziennie zajadała się awokado, nadziewała bataty czy zjadała desery z chia... Zawsze można poszukać promocji na soczewicę, kasze, tofu... Weganizm nie jest drogi!

 4. Osoba na diecie wegańskiej nie jest w stanie zaspokoić zapotrzebowania na wapń
Pewnie! może być narażona na niedobory, kiedy zjada na śniadanie bułkę z dżemem a dalej w ciągu dnia wcale nie jest lepiej! Każdy człowek powinien spożywać dziennie od 1000 mg do 1200 mg wapnia. Statystyczny Polak spożywa tylko 50% zalecanej dziennej dawki wapnia.

Jak w prosty sposób zapewnić sobie odpowiednią dawkę wapnia na diecie wegańskiej? Wybierając podane produkty:
Brokuł (gotowany, szklanka) 62 mg
Swieży sok pomarańczowy (1 szklanka) 300 mg
Mleko roślinne (1 szklanka) 200-300 mg
Tahini (2 łyżki )130mg
Figi (pół szklanki) 130mg
Jarmuż (szklanka) 180mg
Suma tych produktów zapewnia nam zapotrzebowanie na wapń na diecie wegańskiej. Dodatkowo spore ilości wapnia znajdziemy w migdałach, fasoli, soczewicy, sezamie, suszonych morelach.

 5. Weganie jedzą tylko zdrowe rzeczy
O nie, nie, nie! Przechodząc na weganizm każdy człowiek kieruje się jakimś powodem. Czasem jest to chęć poprawienia i zachowania dobrego zdrowia, czasem moda, czasem powody etyczne. Bardzo często śledzę stronę na fb gdzie weganie wstawiają zdjęcia dań, które akurat jedzą lub jedli niedawno. Co jedzą weganie? Niektórzy jedzą same zdrowe rzeczy, ale jest też masa ludzi, którzy zajadają się chipsami, żelkami (oczywiście tymi bez żelatyny),wszystko popijając hektolitrami coli. Należy również zauważyć, że ogromna ilość wegańskich produktów w sklepach jest bardzo przetworzona.

Hummus "po mojemu"

Szczerze mówiąc, długo wzbraniałam się przed robieniem hummusu. Uważałam, że zrobienie dobrego to sztuka i że nie dam rady. Jednak ostateczne przejście na weganizm zmusiło mnie do przełamania się... Chyba nie trzeba zaznaczać, jak istotne jest spożywanie roślin strączkowych na diecie wegańskiej.
Wokół hummusu narosło mnóstwo legend - skąd pochodzi, jaki jest sposób na idealny... Kiedy już odważyłam się go zrobić okazało się, że kluczowe dla mnie jest to, aby był idealnie gładki. Chciałabym przedstawić Wam mój sposób na hummus...

1.Dzień przed planowanym robieniem hummusu zalewam cieciorkę dużą ilością wody. Moczę ją 10-12 godzin. Po tym czasie dokładnie płuczę ją na sicie i  zalewam świeżą wodą.

2. Następnie dodaję łyżeczkę sody oczyszczonej.Wstawiam garnek na palnik. Soda znacznie skraca czas gotowania. Bez sody cieciorka gotuje się około 2h. Podczas gotowania wytwarza się duża ilość piany, którą zbieram z powierzchni wody. Ponoć to zanieczyszczenia, których w ten sposób należy się pozbyć. Cieciorka z sodą gotuje się ok. 40 min. Ziarna są dobrze ugotowane, kiedy łatwo można je rozgnieść w palcach i mają "mazistą strukturę". Jest to kluczowy punkt w produkcji hummusu. Jeśli zajdzie taka potrzeba należy przedłużyć gotowanie o ok 10-15 min, ewentualnie dodać jeszcze trochę wrzątku, żeby cieciorka miała się w czym gotować!

3. Po ugotowaniu cieciorkę należy dość obficie posolić, przykryć i zostawić do całkowitego wystudzenia. Nie odcedzać!
4.W międzyczasie przygotowuję tahini. Dużą ilość łuskanego sezamu prażę na suchej patelni. Jak widać jedne ziarenka są bardziej uprażone, inne mniej. Ważne, żeby ich nie przypalić, bo ostatecznie hummus będzie gorzki w smaku. Ja hummus zawsze robię z 300g cieciorki. Nigdy nie ważę sezamu, przeznaczonego na tahini. Po prostu obficie zasypuję dno patelni. Tak jak wcześniej pisałam - mimo wszystko w hummusie kluczowa jest aksamitna konsystencja. Wracając do tahini a właściwie do jego prdukcji... Uprażone ziarenka przesypuję do wysokiego naczynia (akurat to jest ważne, jeśli nie chcecie mieć sezamu w całej kuchni) dolewam oleju rzepakowego lub oliwy z oliwek i blenduję wszystko za pomocą blendera ręcznego. Na tym etapie nie musi to być idealnie zblendowane, bo później czeka nas długie i dokładne blendowanie z cieciorką...Ważne, żeby nie było widocznych zbyt wielu ziarenek.

5.Kiedy ugotowana cieciorka już ostygnie odcedzamy ją, blendujemy samą, a następnie z dodatkiem tahini, soku z 1/2 cytryny, 3 ząbków czosnku, sporej ilości kuminu rzymskiego (jest to tradycyjny dodatek, bardzo go lubię i dodatkowo ułatwia trawienie) i sporej ilości chilli w proszku. Ja nie dodaję już kolejnej porcji oleju lub oliwy na tym etapie, bo sporą ilość dodaję przy produkcji tahini. Być może istnieje także konieczność dodania soli do smaku. Teraz jest też czas na dodanie odpowiedniej ilości "lodowatej" wody czyli wody w naczyniu wstawionej na pół godziny do lodówki. Taki dodatek sprawi, że hummus będzie jeszcze bardziej "mazisty", kremowy i puszysty... Ilość tej wody musicie sami ustalić na podstawie obserwacji konsystencji.

6. Teraz najprzyjemniejszy punkt czyli podawanie hummusu! Najczęściej jem go po prostu na kanapkach z racji tego, że jestem kanapkowym potworem i uwielbiam je jeść! A to inne sposoby podania:

Hummus na sałatach, z pomidorkami koktajlowymi, drobną fasolką i dressingiem z oliwy z oliwek i octu jabłkowego.

Najlepsze podanie czyli hummus, świeże warzywa, ciepłe grzanki

Mam nadzieję, że kilka moich rad może komuś się przydać. Smacznego!

Moje zielone koktajle!

Długo mnie nie było! Wiele też się zmieniło. Mój blog trochę zmieni wymiar, ponieważ moja dieta od stycznia wygląda zupełnie inaczej. Długo zastanawiałam się czy likwidować z bloga przepisy z użyciem mięsa i produktów pochodzenia zwierzęcego. Nie będę tego robić, jest to kawałek mojego życia. Chcę jednak postawić grubą kreskę i zacząć wszystko od nowa (właściwie to zaczęłam już pół roku temu).

Dzisiaj parę słów na temat zielonych koktajli, które na stałe zagościły w mojej diecie.

Bazą do każdego koktajlu są ZIELONE LIŚCIE. Najczęściej jarmuż, szpinak ostatnio także rukola.

szpinak

jarmuż

Jest to magiczne pożywienie ponieważ żadna inna grupa pokarmów nie charakteryzuje się taką gęstością odżywczą. O gęstości odżywczej pisałam ostatnio na fb. Warzywa zielonolistne mają bardzo mało kalorii a dużo błonnika. Są potężnymi sprzymierzeńcami w walce z rakiem, chronią przed miażdżycą, zmniejszają ryzyko pojawienia się cukrzycy typu 2, zawarte w nich karotenoidy pobudzają układ odpornościowy. Co chyba najważniejsze - są dobre dla kości, ponieważ zawierają dużo wapnia.
Każdy proces chorobowy można w jakimś stopniu załagodzić poprzez konsekwentne spożywanie warzyw zielonolistnych.

Drugą składową mojego koktajlu jest zawsze przynajmniej jeden  produkt z grypy SUPERŻYWNOŚCI.

Wybieram: spirulinę, (wcale nie ma takiego obrzydliwego smaku o jakim się mówi!) młody jęczmień, siemię lniane. Na 1 koktajl czyli ok 4-5 porcji daję 2 łyżeczki tych produktów. Najmniej charakterystyczne jest mielone siemię lniane, które praktycznie w ogóle nie wpływa na końcowy smak koktajlu.

młody jęczmień 

mielone siemię lniane

spirulina

Następnie dodaję różne OWOCE. Najczęściej takie, jakie akurat mam w kuchni. Ostatnio są to oczywiście truskawki, które oprócz swego oczywistego waloru smakowego, dodają nam czegoś więcej w takim zestawieniu. Otóż truskawki zawierają duże ilości witaminy C. Dodawane do zielonego smoothie wzmagają przyswajanie żelaza.

Następnie dodaję wodę - źródlaną lub mineralną. Wszystko dokładnie miksuję... i gotowe!
Zielone koktajle robię codzienne. To prosty sposób na dostarczenie mnóstwa wartościowych składników do diety. Zabieram je do pracy lub wypijam w domu. Kończę tego posta, kończąc koleją szklaneczkę :)

Przepyszne ciasto dyniowe

Przepis pochodzi z jednego z numerów "Kuchni"

Obłędnie dobre ciasto dyniowe.

Składniki:
4 jajka
150g masła
180g brązowego cukru
300g mąki
1 łyżeczka proszku do pieczenia
1 łyżeczka sody
1 łyżeczka imbiru w proszku
szczypta soli
400g startej dyni
150g suszonej żurawiny
100g białej czekolady - pokrojonej w drobną kosteczkę

Przygotowanie:
Ubij  jajka, masło oraz brązowy cukier. Następnie zmieszaj z mąką, solą, proszkiem, sodą i imbirem. Później dodaj do masy startą dynię, żurawinę i czekoladę. Piecz ok 1h w temperaturze 170C.

Karob - co to takiego?

Na zdjęciu praktyczne wykorzystanie karobu - banan zblendowany z jego 2 łyżeczkami.

Karob - mączka chleba  świętojańskiego - to zamiennik kakao. Jest  bogaty w naturalny cukier, wapń, magnez, żelazo, fosfor. Reguluje pracę jelit i nie wywołuje alergii.
 Nie zawiera kofeiny i teobrominy oraz kwasu szczawianowego blokującego prawidłowe wchłanianie wapnia.

Pyszny pasztet kuminowy z morelami

Na podstawie przepisu Marty Dymek 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Odkąd przeczytałam skład pasztetów kupionych w sklepach, tak ładnie wyglądających w dziale mięsnym, takich na wagę - po prostu przestałam je jeść. Chyba wszyscy spotkaliśmy się z pojęciem MOM - nie brzmi to zbyt zachęcająco! Nie jestem wegetarianką ani weganką, ale przepis na pasztet wegański Marty Dymek po prostu mnie zachwycił. Osobiście suszoną morelę chętnie zamieniłabym na suszoną śliwkę, ale to już kwestia gustu... Pasztet świetnie  nadaje się  jako dodatek do pieczywa.

Kiedy mam mniej czasu a w lodówce zalega mi resztka kaszy jaglanej (ostatnio często jej używam) robię pasztet z kaszy jaglanej właśnie,  ugotowanej soczewicy zielonej i suszonych pomidorów (dodaje także trochę oleju z suszonych pomidorów). Blenduję wszystkie składniki, dodaję paprykę ostrą, sól, pieprz, zapiekam w piekarniku i gotowe.

Bardzo cieszę się kiedy w fajny sposób mogę wykorzystać jakieś "resztki" z lodówki. Czego najbardziej nie lubię to wyrzucanie jedzenia!

A teraz przepis na pasztet kuminowy! 

Składniki:
1 cebula
kilka łyżek oleju do smażenia
2 liście laurowe
2 ziarna ziela angielskiego
2 goździki
2 szklanki ugotowanej soczewicy zielonej
1 szklanka ugotowanej kaszy jaglanej
100ml oleju roślinnego
2 łyżki sosu sojowego
1 łyżeczka mielonego kuminu
1/2 łyżeczki majeranku
1/2 łyżeczki imbiru
1/4 łyżeczki gałki muszkatołowej
sól i czarny pieprz do smaku
1/2 szklanki suszonych moreli

Przygotowanie:
Cebulę pokrój w kostkę. Na patelni rozgrzej olej i dodaj cebulę oraz liście laurowe, ziele angielskie i goździki. Smaż na niedużym ogniu do czasu aż cebula się zeszkli. Wtedy wyjmij przyprawy i wyrzuć. Cebulę dodaj do ugotowanej soczewicy razem z kaszą jaglaną, olejem, sosem sojowym, szczyptą soli i resztą przypraw. Zmiksuj za pomocą blendera na gładko, dopraw do smaku. Piekarnik rozgrzej do temp. 180 st C. Foremkę wysmaruj olejem i wyłóż papierem do pieczenia. Wyłóż do niej 2/3 masy pasztetowej, delikatnie wciśnij do niej morele, układaj je w poprzek, uważając żeby nie było między nimi dużych przerw. Wlej resztę masy. Pasztet piecz 40-45 minut. Studź przez całą noc w foremce. Krój bardzo ostrym nożem - tak aby w każdej porcji była cała morela.

Zimowa zupa z orkiszem

Przepis znaleziony w jednym z dodatków do Gazety Wyborczej "Palce lizać". Jak zwykle jest przeze mnie zmodyfikowany;)

To było pyszne zaskoczenie. Sam orkisz jest łatwo dostępny w sklepach z tzw. zdrową żywnością.

Składniki:
2 szklanki orkiszu
1/2 szklanki pokrojonego boczku
1 cebula
2 ząbki czosnku
łyżka posiekanej natki pietruszki
łyżka świeżego majeranku
1 łyżka oleju
2 obrane i posiekane pomidory
8 szklanek wody
sól
pieprz
garść startego parmezanu

Przygotowanie:
Orkisz namocz przez 12 godzin. Boczek a potem cebulę, czosnek, natkę, majeranek podsmaż 5 minut na łyżce oliwy. Dodaj pomidory, wodę i zagotuj. Wsyp orkisz, dopraw. Gotuj do czasu aż ziarna zmiękną. Przed podaniem posyp parmezanem.